10 błędów podczas uruchamiania mikropoświadczeń (cz. 2/2)

W poprzednim newsletterze omówiliśmy 5 najczęściej popełnianych błędów na drodze do skutecznego wdrożenia mikropoświadczeń (link do części pierwszej). Dziś zapraszamy na część drugą. 😊

Najczęstsze błędy podczas uruchamiania mikropoświadczeń:

1. Zbyt mała elastyczność programu

Mikropoświadczenia powinny oferować maksymalną elastyczność, aby odpowiadać na potrzeby różnorodnych grup odbiorców. Studenci, osoby pracujące, a nawet seniorzy mają różne wymagania, dlatego programy muszą być dostosowane do ich stylu życia. Uczelnie, które narzucają uczestnikom zbyt sztywne ramy, tracą na atrakcyjności. Elastyczne podejście do czasu trwania kursu, form nauki (online, stacjonarnie, hybrydowo) czy nawet formy oceny pozwala na przyciągnięcie szerszej grupy odbiorców i wyróżnienie się na tle konkurencji, która nie bierze tych czynników pod uwagę.

2. Niedookreślona polityka odpłatności kursów

Jedną z często pomijanych kwestii przy wdrażaniu mikropoświadczeń jest jasna decyzja o ich odpłatności. Czy kursy powinny być darmowe, czy też uczelnia powinna pobierać za nie opłaty? W tym zakresie nie ma prawnego zakazu monetyzacji przez uczelnie kursów z mikropoświadczeniami, co daje instytucjom akademickim pełną swobodę w podejmowaniu tej decyzji. Jeżeli kursy są unikalne i wartościowe, warto rozważyć ich monetyzację, co pozwoli na zaangażowanie najlepszych wykładowców oraz przyciągnięcie większej liczby studentów. Portale takie jak Udemy czy Coursera pokazują, że model odpłatny nie tylko jest akceptowany, ale często także preferowany przez użytkowników, którzy postrzegają płatne kursy jako bardziej prestiżowe i wartościowe.

3. Brak odpowiedniego regulaminu

Problem związany z brakiem odpowiednich regulaminów wewnętrznych lub brak standaryzacji takich regulaminów może stanowić dużą przeszkodę w trakcie wdrażania mikropoświadczeń. W wielu instytucjach temat mikropoświadczeń jest na tyle nowy, że nie został uwzględniony w obowiązujących dokumentach i procedurach. Aby uniknąć problemów administracyjnych oraz niejasności prawnych, uczelnie powinny dostosować swoje regulaminy do nowych możliwości, jakie dają mikropoświadczenia. Proces ten obejmuje nie tylko regulacje dotyczące samego wydawania certyfikatów, ale także zasady ich przechowywania, weryfikacji, aktualizacji treści oraz samego sposobu prowadzenia kursów. Dodatkowo, ważne jest, aby kursy i programy szkoleniowe były elastyczne i dostosowane do zmieniających się potrzeb studentów oraz były odpowiedzią na aktualne zapotrzebowania na rynku pracy.

4. Niewystarczające wsparcie dla wykładowców

Wdrożenie mikropoświadczeń to także wyzwanie dla kadry dydaktycznej. Aby wykładowcy chcieli korzystać z mikropoświadczeń, a jednocześnie mogli monetyzować swoją ekspercką wiedzę, należy zadbać o odpowiednie szkolenia dla nich, wyjaśniające sens takich form certyfikowania. Ważne jest również wsparcie technologiczne w procesie tworzenia programu kursu, takie jak ujednolicony wzór prezentacji i materiałów dydaktycznych, dobre nagłośnienie i oświetlenie, odpowiednio przygotowane treści, tak aby dbać o jak najwyższą jakość materiałów.

5. Niedostateczna promocja mikropoświadczeń

Sukces mikropoświadczeń nie zależy jedynie od samego ich wprowadzenia do oferty edukacyjnej, ale także od tego, jak zostaną one wypromowane. Wiele uczelni popełnia błąd, nie budując odpowiedniej strategii promocji wewnątrz uczelni jak i na zewnątrz. Istotne jest, aby już na wczesnym etapie zastanowić się, jakimi kanałami pozyskać nowych studentów. Bez odpowiedniej promocji nawet najlepsze kursy mogą pozostać niezauważone. Problem ten i rozwiązania zostały szerzej opisane w artykule “Skuteczna Promocja Mikropoświadczeń”.

Świadomość typowych błędów kluczem do szybkiej integracji mikropoświadczeń na uczelni.

Proces wdrożenia mikropoświadczeń może wiązać się z pewnymi wyzwaniami, jednocześnie stwarzając wyjątkowe możliwości monetyzacji wiedzy, nie tylko w Polsce, ale również za granicą. Właściwe zrozumienie i unikanie typowych błędów może przynieść wymierne korzyści, takie jak napływ nowych studentów z różnych stron świata oraz rozpoznawalność uczelni na nowych rynkach.

Wdrożenie mikropoświadczeń to nie tylko krok w stronę innowacji, ale także szansa na rozwój i odpowiedź na zmieniające się potrzeby rynku pracy. Obecnie jest najlepszy moment, aby zacząć wdrażać mikropoświadczenia, ponieważ uczelnie, które zdecydują się na ich wprowadzenie jako pierwsze, zyskają ogromną przewagę konkurencyjną. Zajmując silną pozycję na rynku, będą mogły przyciągnąć większą liczbę studentów oraz stać się jedną z najbardziej cenionych instytucji w branży edukacyjnej.

W DoxyChain doskonale wiemy, jak skutecznie wdrożyć mikropoświadczenia w istniejącą infrastrukturę uczelni. Nasze rozwiązanie oparte na technologii blockchain zapewnia bezpieczeństwo, autentyczność, łatwość zarządzania dokumentami i zgodność z regulacjami. Dzięki nam instytucje mogą skupić się na innowacjach i rozwoju, mając pewność, że ich procesy są zoptymalizowane i zabezpieczone na każdym etapie. Wiemy, jak ważnym i kluczowym aspektem jest proces integracji mikropoświadczeń, dlatego chętnie wesprzemy Państwa w adresowaniu tych wyzwań osobiście.

W kolejnym newsletterze: 🙇🏼‍♂️

• przyjrzymy się bliżej najnowszym raportom krajowym i globalnym poświęconym mikropoświadczeniom.

Jak zawsze, dziękuję,
Gabriel 😊